هر سال در آستانه بهار، یک روز را گرامی میداریم که در آن مهمترین اثر ملی و هویتیمان متولد شده است. روز 25 اسفند، روز پایان سرایش شاهنامه فردوسی است. این روز، نشانگر اتمام فرآیند خلق اثری ابدی است که هنوز هم پس از هزار سال، بزرگترین اثری است که از تاریخ، فرهنگ، اسطوره و باور ایرانیان سخن میگوید.
اگر سال پایان سرایش شاهنامه را 400 هجری قمری در نظر بگیریم، شاهکار حکیم توس، امروز 1043 ساله میشود. این تاریخ نقطه آغازی است که رنگ و بوی فرهنگ و هنر ایرانی در شاهنامه به طور کامل ظاهر شد.
در آن روز، رنجهای فردوسی پس از سالها تلاش و سختی به ثمر نشست و کتابی پدید آمد که بهعنوان یکی از بزرگترین ارثهای فرهنگی ایران، همچنان در قلب ما زنده است. روز پایان سرایش شاهنامه یادآور نهادی بزرگ و پراهمیت است که نه تنها اساطیر و داستانهای قدیمی ایران را حفظ کرده، بلکه ارزشها و ایدههای اسلامی و انسانی را نیز بازتاب داده است.
این روز فرصتی است تا اراده، استقامت و عشق به زبان و فرهنگ خود را با افتخار جشن بگیریم و ارزشهای انسانی و فرهنگی که در شاهنامه نهفتهاند، را با نسلهای آینده به ارث بگذاریم.
هر سال در آستانه بهار، یک روز را گرامی میداریم که در آن مهمترین اثر ملی و هویتیمان متولد شده است. روز 25 اسفند، روز پایان سرایش شاهنامه فردوسی است. این روز، نشانگر اتمام فرآیند خلق اثری ابدی است که هنوز هم پس از هزار سال، بزرگترین اثری است که از تاریخ، فرهنگ، اسطوره و باور ایرانیان سخن میگوید.
اگر سال پایان سرایش شاهنامه را 400 هجری قمری در نظر بگیریم، شاهکار حکیم توس، امروز 1043 ساله میشود. این تاریخ نقطه آغازی است که رنگ و بوی فرهنگ و هنر ایرانی در شاهنامه به طور کامل ظاهر شد.
در آن روز، رنجهای فردوسی پس از سالها تلاش و سختی به ثمر نشست و کتابی پدید آمد که بهعنوان یکی از بزرگترین ارثهای فرهنگی ایران، همچنان در قلب ما زنده است. روز پایان سرایش شاهنامه یادآور نهادی بزرگ و پراهمیت است که نه تنها اساطیر و داستانهای قدیمی ایران را حفظ کرده، بلکه ارزشها و ایدههای اسلامی و انسانی را نیز بازتاب داده است.
این روز فرصتی است تا اراده، استقامت و عشق به زبان و فرهنگ خود را با افتخار جشن بگیریم و ارزشهای انسانی و فرهنگی که در شاهنامه نهفتهاند، را با نسلهای آینده به ارث بگذاریم.